Իմ երեկվա տպավորության մասին
Մենք գնացել ենք մաշտոցներ Մատուռ։Այնտեղ շատ գեղեցիկ ծաղիկներ կաին և շատ մաքուր օդ։Այնտեղ կար շատ գեղեցիկ եկեղեցի որտեղ մենք մտանք մօմ վառեցինք ու աղոթեցինք։ Այնտեղ շատ կեղտոտ էր մենք գնացինք հավաքելու։ Հետո մենք գնացինք Սեվանա լիճ երգելու և լողանալու։ Արամի հայրիկը եկավ մեզ պաղպաղակ և ըմպելիք հյուրասիրեց։ այնտեղ շատ հավես էր, ավտոբուսի մեջ ել մենք խաղում էինք ՏոմիՋերի, չինգաչունգ և այլն։
Քնքուշ–ինչպիսի՞ տեսնել–ի՞նչ անել
Փոքրիկ–իչպիսի՞ ուրախանալ–ի՞նչ անել
տղա–ո՞վ մոտիկ վազել–ի՞նչ անել
մի–քանի՞ փշտժ–ինչպիսի՞
վարդ–ի՞նչ կարմիր–ինչպիսի՞
տեսնել–ի՞նչ անել ասել–ի՞նչ անել
դաշտ–ի՞նչ ասել–ի՞նչ անել
քեզ–ու՞մ պոկել–ինչ անել
ծակել–ի՞նչ անել
Երկինքն ամպեց, և անձրև սկսվեց։
Երկինքն ամպեց և անձրևեց։
Շաղկապ
և,իսկ,ու,եթե,բայց,որ,սակայն,թե,որպիզի,որովհետև,
իսկ,բայց,սակայն,որ,թե,եթե,այլ,որպիզի,որովհետև
շաղկապից առաջ դրվում է ստորակետ
Ես, և իննան լավագույն ընկերուհիներ ենք։
Իմ եղբայրս սովորում է, իսկ ես սովորեցնում եմ։
Ես, ու ընկեուհիս քայլում ենք։
Դու, եթե գնաս ես ել կգամ։
(հատված)
Յուլիսիս Մաքոլին և աշխարհում նրա լավագույն ընկերը՝ Լայոնել Քեբոտը՝ Մեծն Լայոնելը, մտան Մաքոլիների խոհանոցը։ Բոլորովին չպետք է կասկածել այս բարեկամության վրա, թեև Լայոնելը ամբողջ վեց տարով Յուլիսիսից մեծ է։ Նրանք միասին էին ման գալիս և միշտ իրար հետ էին լինում, ինչպես անում են լավագույն բարեկամները՝ այսինքն հանգիստ ու անհոգ, առանց նույնիսկ իրար հետ խոսելու կարիք զգալու։
— Միսիս Մաքոլի,— ասաց Լայոնելը,— ես եկա հարցնելու՝ կարո՞ղ է Յուլիսիսը ինձ հետ հանրային գրադարան գալ։ Քրոջս՝ Լիլիանի գիրքը պետք է փոխեմ։
— Շատ լավ, Լայոնել,— ասաց միսիս Մաքոլին,— բայց ինչո՞ւ դու մյուսների հետ չես, ինչո՞ւ Օգիի, Ալֆի, Շեկի և մյուս տղաների հետ չես խաղում։
— Նրանք,— սկսեց Լայոնելը և հանկարծ կանգ առավ շփոթված ու ամոթահար։ Մի րոպե հետո նա նորից սկսեց։— Նրանք ինձ վռնդեցին,— ասաց նա,— նրանք ինձ չեն սիրում, որովհետև ես հիմար եմ։— Նա նորից լռեց և նայեց իր լավագույն ընկերոջ մորը։— Ես հիմար չեմ, չէ՞, միսիս Մաքոլի։
— Ոչ, Լայոնել, դու հիմար չես,— ասաց միսիս Մաքոլին,— դու մեր թաղի ամենալավ տղան ես։ Բայց մի նեղացիր մյուս տղաներից, որովհետև նրանք նույնպես հրաշալի տղաներ են։
— Չեմ նեղանում,— ասաց Լայոնելը,— ես նրանց բոլորին էլ սիրում եմ։ Սակայն ամեն անգամ, երբ խաղի ընթացքում մի փոքր սխալ եմ անում, նրանք ինձ վռնդում են, նրանք ինձ նույնիսկ հայհոյում են, միսիս Մաքոլի։ Անգամ իմ ամենափոքր սխալի համար նրանք բարկանամ են վրաս։ «Բավական է, Լայոնել», ասում են նրանք։ Եվ հենց որ այդպես են ասում, ես հասկանում եմ, որ իմ հեռանալու ժամանակն է։ Երբեմն ես նույնիսկ հինգ րոպե չեմ դիմանում։ Երբեմն ես սխալ եմ թույլ տալիս խաղի հենց սկզբից։ Եվ նրանք անմիջապես ասում են. «Հերիք է, Լայոնել»։ Ես նույնիսկ չեմ հասկանում, թե ինչ սխալ եմ արել, ի՞նչ պետք է անեմ։ Ես ուզում եմ իմանալ իմ սխալը, բայց ոչ ոք ինձ չի բացատրում։ Ամեն շաբաթ նրանք ինձ վռնդում են։ Յուլիսիսը միակն է, որ չի լքում ինձ։ Իմ միակ խաղընկերը նա է։ Բայց մի օր նրանք պիտի զղջան։ Կգա ժամանակ, երբ նրանք ինձ մոտ կգան, որ օգնեմ իրենց, այո, միսիս Մաքոլի, ես անպայման պիտի օգնեմ նրանց, և այդ ժամանակ նրանք պիտի զղջան, որ միշտ վռնդել են ինձ։ Մի քիչ ջուր կտա՞ք։
— Խնդրեմ, Լայոնել,— ասաց միսիս Մաքոլին և տղային մի բաժակ ջուր տվեց, որը նա ագահորեն խմեց։ Խմելիս նա այնպիսի ձայն էր հանում, ինչպես բոլոր երեխաները, երբ նրանց համար ջուրը դեռևս աշխարհի ամենալավ խմիչքն է։
Լայոնելը դարձավ ընկերոջը։
— Դու ջուր չե՞ս ուզում, Յուլիսիս,— հարցրեց նա։
Յուլիսիսը գլխով արեց, և միսիս Մաքոլին մի բաժակ էլ նրան տվեց։ Երբ նա խմեց ջուրը, Լայոնելն ասաց.
— Այժմ կարո՞ղ ենք հանրային գրադարան գնալ, միսիս Մաքոլի։
Երկու ընկերները տնից դուրս եկան։
Հարցեր և առաջադրանքներ
—Ոչ ես պետք է խպաղալ ես իմ սխալս շուտով կուղեմ
Լայոնելը խմելիս այնպիսի ձայն էր հանում, ինչպես բոլոր երեխաները, երբ նրանց համար ջուրը դեռևս աշխարհի ամենալավ խմիչքն է։
Փոքր երեխայի նման է խմում։
Առաջադրանք
Համբարձում–ի՞նչ
օր–ի՞նչ
ջուր–ի՞նչ
ծաղիկ–ի՞նչ
տոն–ի՞նչ
վիճակ–ի՞նչ
հանել–ի՞նչ անել
յոթական–քանի՞
խումբ–ի՞նչ
դուրս գալ––ի՞նչ անել
լուռ––ինչպե՞ս
հավաքել––ի՞նչ անել
հոսել–ի՞նչ անել
աղբյուր–ի՞նչ
քար–ի՞նչ
խոսել–ի՞նչ անել
գեղեցիկ–ինչպիսի՞
ծաղկապսակ–ի՞նչ
յոթ–քանի՞
հնչել–ի՞նչ անել
Պառզ համառոտ
Տղան ժպտում է։
Սեղանը կոտրվեց։
Աննան ծիծաղում է։
Լիլին մուտքագրում է։
Դանիելը կռվում է։
Սոֆին խոսում է։
Թինան լաչառություն է անում։
Անրին խաղում է։
Արամը ուտում է։
Իննան պատրաստում Է։
Պարզ ընդարձակ
Գեղեցիկ տղան ժպտում է։
Փոքր սեղանը կոտրվեց։
Ժպտերես Աննան ծիծաղում է։
Խելացի Լիլին մուտքագրում է։
ՈՒժեղ Դաինելը կռվում է։
Սիրունիկ Սոֆին խոսում է։
Չարաճճի Թինան լաչառություն է անում։
Նիհար Արամը ուտում է։
Հարցեր և առաջադրանքներ
Առակ
Քաղցծ աղվեսը կախ ընկած ողկույզներով խաղաղի վազ տեսավ: Նա ցանկացավ դունչը հասցնել խաղողին , բայց չկարողացավ: Հեռանազիս ինքն իրեն ասաց.
-Ոչինչ, դեռ խակ է:
Որոշ մարդիկ էլ այդպիսինն են: ՈՒժ ու կարաղություն չունենալու պաճառով հաջողության չեն հասնում.
Մեղքը դնում են պայմանների վրա:
Եզակի Հոգնակի
ես 1-րդ դեմք մենք 1-րդ դեմք
դու 2-րդ դեմք դուք 2-րդ դեմք
նա 3-րդ դեմք նրանք 3-րդ դեմք
ուտել-ուտում եմ, ուտում ես, ուտում է, ուտում ենք, ուտում եք, ուտում են
խոսել-խոսում եմ,խոսում ես,խոսում է, խոսում ենք, խոսում եք, խոսում են
պարել-պարում եմ,պարում ես,պարում է,պարում ենք,պարում եք,պարում են
երգել-երգում եմ, երգում ես, երգում է, երգում ենք, երգում եք, երգում են
Մարի Ղազարյանի բլոգ 💗 